مشخصات

کشور ایران
استان چهارمحال و بختیاری
شهرستان شهرکرد
بخش مرکزی
جمعیت  ۲۷۸٬۹۱۲ نفر
مساحت ۴۲ کیلومتر مربع
زبان گفتار گویش فارسی، لریِ بختیاری و ترکی چهارمحالی
مذهب شیعه دوازده‌امامی
ارتفاع از سطح دریا ۲۰۷۰ متر از سطح دریا
شرایط آب و هوا نیمه مرطوب معتدل
پیش شماره تلفن ۰۳۸
شناسه ملی خودرو ایران۷۱
ره آورد فرش، کاکولی، نبات، پولکی، گیوه، نمد، گردو، دوغ، کشک، بادام، هلو

شهرستان شهرکرد، یکی از شهرستان‌های استان چهارمحال و بختیاری است که با نزدیک به ۱۴۰۰ کیلومتر مربع گستردگی، بالغ بر ۹٪ از کل مساحت چهارمحال و بختیاری را تشکیل داده‌است. مرکز این شهرستان، شهر شهرکرد است. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ خورشیدی، شهرستان شهرکرد دارای ۲۷۸٬۹۱۲(۸۲٬۱۷۰ خانوار) جمعیت بوده‌است. این شهرستان در طول شرقی ۴۹ درجه و ۲۲ دقیقه تا ۵۰ درجه و ۴۹ دقیقه و از نظر عرض جغرافیایی در عرض شمالی ۳۲ درجه و ۲۰ دقیقه تا ۳۳ درجه و ۳۱ دقیقه قرار گرفته‌است. به لحاظ وضعیت توپوگرافی این شهرستان در بخش شرقی سلسله جبال زاگرس و در حاشیه گسل زاگرس قرار گرفته و مهم‌ترین ارتفاعات آن کوه جهان بین است که با ارتفاع بیش از ۳۳۰۰ متر آن را پوشانیده‌است. این شهرستان در قسمت شمال شرقی استان چهارمحال و بختیاری قرار گرفته‌است. شهرستان شهرکرد از شمال به شهرستان‌های سامان و بِن، از شرق به استان اصفهان، از غرب به شهرستان فارسان و از جنوب به شهرستان فرخ‌شهر و شهرستان کیار محدود می‌گردد. فواصل بین رشته کوه‌ها را دشتهای وسیعی فرا گرفته‌است از عمده‌ترین دشتهای منطقه می‌توان به دشت شهرکرد و دشت بن اشاره نمود.
 

این شهرستان شامل بخش‌های زیر می‌باشد:

 
بخش ها:
مرکزی، لاران
 
دهستان:
دهستان حومه، دهستان طاقانک، دهستان لار و دهستان مرغملک
 
روستاها:
اوچ بغاز، پیربلوط، سیرک، کاکلک، مرغملک، وانان، هرچگان، نوآباد، آق‌ بلاغ و ....
 

جای‌ های دیدنی شهرستان شهر کرد

 

 
آبشار زردلیمه
به هیچ وجه بازدید از این آبشار عظیم و باشکوه را از دست ندهید. وقتی به آبشار نزدیک می‌شوید، صدای آب‌های خروشانش مثل یک سمفونی زیبا در گوشتان می‌پیچد و نسیم ملایم، به شما خبر رسیدن به محل آبشار را می‌دهد. همچنان که به پیش می‌روید، ناگهان آبشار با ۶۵ متر عرض و ۴۰ متر ارتفاع جلوی چشمانتان ظاهر می‌شود و نفستان را بند می‌آورد. آبشار زردلیمه، مثل مادری مهربان، حیات و سرسبزی را به مناطق اطرافش هدیه کرده است. این آبشار در مسیرش به تن درختان بلندقامت بلوط می‌پیچید و پشت سرش ردی از زندگی به جای می‌گذارد. زیبایی طبیعت اطراف آبشار در فصل بهار، چند برابر می‌شود. البته زیبایی‌های این منطقه، محدود به آبشار نمی‌شود؛ دره پایین آبشار، رودخانه پرآب و روستای زیبایی که در پایین آبشار قرار دارد، هر کدام جذابیت مخصوص خودشان را دارند. جالب است بدانید، این آبشار عظیم و طبیعت اطرافش، یکی از مناطق بکر استان چهارمحال و بختیاری به شمار می‌رود و افراد کمی از وجود آن مطلع هستند. البته رفتن به این محل، کار هر کسی نیست و مسیری نسبتا دشوار و پیاده‌روی بسیار طولانی دارد؛ آنقدر طولانی که احتمالا نمی‌توانید یک روزه به آن‌جا بروید و بازگردید. اگر کمی هم از شهرکرد فاصله بگیرید، می‌توانید از گردشگاه چشمه‌زنه هفشجان هم بازدید کنید.


 
قلعه چالشتر
کمی از طبیعت فاصله بگیریم و به گذشته سفر کنیم. یکی از جاهای دیدنی شهرکرد، خانه ستوده چالشتر است که در شهری با همین نام قرار دارد. اگر بخواهیم به معرفی خانه ستوده چالشتری در شهرکرد بپردازیم باید بگوییم که این اثر در اواخر دوره قاجاریه ساخته شد. وقتی که وارد این قلعه می‌شوید، معماری ایرانی زیبای آن چشمانتان را به خود خیره می‌کند؛ البته در آن ردی از معماری اروپایی هم دیده می‌شود. ستون‌های سنگی تراش‌خورده و نقش‌های روی آن‌ها به جذابیت این قلعه می‌افزایند. اما ظاهر بیرونی قلعه، تنها بخشی از جذابیت‌های آن است؛ دیوارهای اتاق‌های این قلعه، نقش‌ونگارهای حیرت‌انگیز و مثال‌زدنی دارند که در میان آن‌ها، نقش‌های لیلی و مجنون، یوسف و زلیخا و آیات قرآن به چشم می‌خورند. البته تنها جاذبه‌ قلعه چالشتر، معماری آن نیست؛ در این قلعه بزرگ، سه موزه هم وجود دارند که شما را با تاریخ منطقه آشنا می‌کنند. در «موزه کار و زندگی» برای شما ابزار و وسایلی که مردم تا قرن پیش استفاده می‌کردند، به نمایش گذاشته شده است. مجسمه‌های مردم با لباس‌های سنتی قشقایی و بختیاری، کرسی‌های قدیمی و وسایل نخ‌ریسی، تنها بخشی از دیدنی‌های این موزه هستند. در «موزه آثار سنگی»، انواع مجسمه‌ها، ستون‌ها، سرستون‌ها و هر اثر دیگری که در گذشته با سنگ ساخته بودند را مشاهده خواهید کرد. سومین موزه این قلعه، «موزه مردم‌شناسی» نام دارد که در محل حمام و خزینه قلعه قرار گرفته است. در این موزه، مجسمه خدارحم خان و محمود خان و وسایل قدیمی مربوط به استحمام قرار دارند.


 
پل زمان خان سامان
جالب است بدانید، یکی از پل‌های دیگری که از روی زاینده‌رود می‌گذرد، پل زمان خان است که در حوالی شهر زیبای سامان و در دل طبیعتی دل‌نشین و سرسبز قرار دارد. گذر زاینده‌رود از شهر سامان، باعث شکل‌گیری این سرسبزی و طراوت و پیدایش بهشت زمینی چهارمحال و بختیاری شده است. پل زمان خان، یادگاری ارزشمند و زیبا از دوران صفویه است. از آن‌جایی که معماری آن به آثار دوره ساسانی شباهت زیادی دارد، بسیاری آن را متعلق به همان دوره می‌دانند. این پل دو دهانه سنگی نامساوی دارد که بر سه پایه سنگی استوارند. پل زمان خان که یکی از خاص‌ترین جاهای دیدنی شهرکرد حساب می‌شود، یک منطقه توریستی به شمار می‌رود و با امکانات و تفریحاتش، یک روز دلچسب و متفاوت را برای‌تان خواهد ساخت. محبوب‌ترین تفریح این منطقه «رفتینگ» است؛ شما می‌توانید در آب‌های خروشان زاینده‌رود سوار بر قایق‌های بادی شوید و اوج هیجان را در کنار دوستان یا خانواده تجربه کنید. برای رفتینگ هیچ نیازی به دوره خاصی ندارید و تنها باید از راهنمایی مربی‌ها پیروی کنید. در فصل بهار که رودخانه پرآب‌تر می‌شود، هیجان رفتینگ نیز بالاتر می‌رود. البته رفتینگ، تنها تفریح پل زمان خان نیست؛ می‌توانید در آب‌های این منطقه، شنا یا ماهیگیری کنید. اگر هم شرایط شناکردن را ندارید یا به هر دلیلی، نمی‌خواهید به سمت آب بروید، روزتان را در حاشیه رود با پیک‌نیک و تفریحات ساده‌تر بگذرانید.


 
قلعه دزک
در جنوب شرق شهرکرد، قلعه‌ای قرار دارد که قدمت آن به دوره قاجار بازمی‌گردد و اتفاقات زیادی را پشت سر گذاشته است. در میان جاذبه های گردشگری شهرکرد، قلعه دزک با تزیینات و معماری بی‌نظیرش، حسابی دل بازدیدکنندگان را می‌برد. برای ساخت این قلعه، از کاخ‌های باشکوه اروپایی الهام گرفته بودند؛ اما رگه‌هایی از معماری ایرانی هم در آن وجود دارد. نتیجه این تلفیق، یک معماری خاص و جذاب است که حتما توجه‌تان را جلب می‌کند. تزیینات زیادی در ساخت قلعه به کار رفته است و اتاق آینه و تالار سفره‌خانه، زیباترین قسمت‌های این عمارت بزرگ به شمار می‌روند. دیوارها و سقف اتاق آینه با آینه‌های بزرگ تزیین شده است که زیبایی هر کدام از آن‌ها با نقاشی پشت آینه چندین برابر می‌شود. تصاویر این نقاشی‌ها از کاخ‌های اروپایی، نقش گل‌های زیبا و نمای بیرونی قلعه است. قلعه دزک که امروزه از بهترین جاهای دیدنی شهرکرد به شمار می‌رود، در گذشته محل رفت‌وآمد و تجمع شاعران و هنرمندان بسیاری بوده است. برای مثال، علی اکبر دهخدا در دوران مشروطه، در این قلعه زندگی می‌کرد.


 
پارک ملی تنگ صیاد
در منطقه تنگ صیاد، چیزی که بیشتر از طبیعت بهشتی و گونه‌های جانوری مجذوبتان می‌کند، آرامشی مثال‌زدنی است. این منطقه حفاظت‌شده، یکی از دیدنی های شهرکرد به شمار می‌رود، آب‌و‌هوای مطلوبی دارد و انتخابی مناسب برای گذراندن یک روز عالی محسوب می‌شود. در تنگ صیاد، گیاهان بی‌شماری وجود دارند که احتمالا حتی اسم بسیاری از آن‌ها را نشیده‌اید. در میان این گیاهان، حدود ۳۰ گونه تنها به ایران اختصاص دارند. گونه‌های جانوری این منطقه هم دست کمی از گیاهانش ندارند و حیواناتی مانند پلنگ، روباه، بز کوهی، قوچ، گربه وحشی و عقاب در آن زندگی می‌کنند. شما می‌توانید در این منطقه کوهستانی از انواع تفریحات مثل کوه‌نوردی و صخره‌نوردی لذت ببرید. چشمه‌های همیشگی مناسب برای آب‌ تنی و تماشای حیات وحش بی‌نظیر منطقه هم از دیگر تفریحات جذاب منطقه تنگ صیاد هستند.


 
پل خراجی
این پل یکی دیگر از آثار به‌جای‌مانده از دوره صفوی است. این منطقه، مثل منطقه پل زمان خان دارای مکان‌های تفریحی متنوع و زیادی نیست؛ اما طبیعت چشم‌نوازی دارد. خود پل هم با ۵۴ متر طول و ۵ متر ارتفاع برای علاقه‌مندان به آثار تاریخی جذابیت خاص خودش را دارد. اگر در طول سفرتان به شهرکرد از حوالی روستای خراجی رد شدید، ساعاتی را در کنار رود کیار و پل خراجی بگذرانید و از طبیعت زیبای آن لذت ببرید.


 
پیر غار
پیر غار یک منطقه گردشگری عالی در روستای ده‌چشمه استان چهارمحال و بختیاری است که با طبیعت بی‌نظیر، رودها، چشمه‌ها و آبشارش، خاطره‌ای فراموش‌نشدنی برای‌تان می‌سازد. در این منطقه باصفا، که بهترین از جاهای دیدنی شهرکرد به حساب می‌آید، آبشاری زیبا و خروشان در دل طبیعت اعجاب‌آور قرار گرفته است. با گذشتن از مسیرهای پر‌پیچ‌وخم در دل کوه به بالاترین نقطه این آبشار می‌رسید. از آن‌جا می‌توانید با دنبال‌کردن آب، به چشمه اصلی برسید که تمام طبیعت رویایی، مناطق سبز و آب‌وهوای عالی اطراف را پدید آورده است. اما این منطقه زیبا یک جاذبه گردشگری دیگر هم دارد که یکی از عوامل اصلی مشهورشدن این منطقه حساب می‌شود. در این منطقه، کتیبه‌ای سنگی از دوران مشروطه وجود دارد که بر قسمتی از کوه‌پایه‌ زاگرس حکاکی شده است. این کتیبه‌ها، مربوط به دوران حکومت مظفرالدین شاه هستند و در ۴ قسمت مجزا، به ترتیب وقایع و با خط نستعلیق حکاکی شده‌اند. یکی دیگر از جاذبه‌های گردشگری شهرکرد که در پیر غار قرار دارد، یک غار آهکی باستانی است. نام این منطقه، برگرفته از نام همین غار است که چندین چشمه جوشان از آن سرازیر می‌شود. اگر به این منطقه سفر کردید، بازدید از غار آهکی را هم در برنامه‌تان قرار دهید. این غار برای مردم شهرکرد، مکانی مقدس به شمار می‌رود و بسیار ناشناخته است، همچنین برخی اعتقاد دارند که در گذشته‌های بسیار دور، معبد آناهیتا بوده است.


 
چشمه دیمه
در شرایطی که گرمای تابستان، امانمان را می‌برد و همه به دنبال یک مقصد خنک می‌گردیم، یکی از جاهای دیدنی شهرکرد یعنی چشمه دیمه، مکانی با هوایی بهشتی برای مسافران به شمار می‌رود. چشمه دیمه، یکی از چشمه‌های اصلی است که آب زاینده‌رود را تامین می‌کند. آب چشمه دیمه سرشار از مواد معدنی و کلسیم است و به همین دلیل، یکی از گواراترین آب‌ها در ایران را دارد. از طرفی، این مکان، طبیعتی بی‌نظیر و آرامش‌بخش دارد. امکانات رفاهی و تفریحی این منطقه، نظیر آلاچیق و راه آسفالت، آن را تبدیل به یک مکان عالی برای پیک‌نیک می‌کنند. لذت‌بردن از طبیعت زیبا و آب‌وهوای مطلوب، تنها سرگرمی چشمه دیمه نخواهد بود؛ در بازدیدتان از این منطقه، ممکن است گروه‌های عشایری را هم ببینید و از نزدیک با سبک زندگی آن‌ها آشنا شوید.  به جز این مورد، در اطراف منطقه چشمه دیمه می‌توانید به دشت لاله‌های واژگون بروید و از تماشای این گل نادر لذت ببرید.
 

افراد مشهور و مشاهیر شهرستان شهر کرد

سید ضیا الدین امامی
سید ضیا الدین امامی در ۱ مهر ۱۳۰۱ در شهرکرد در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. پدرش آیت‌الله سیدمحمد باقر امامی نجفی دهکردی، امام جمعه شهرکرد بود و در مدرسهٔ امامیه آن شهر تدریس می‌کرد. ضیاءالدین تحت تأثیر این خانوادهٔ مذهبی، به همراه پدر در جلسات خانوادگی و محافل مذهبی که در شهرکرد و اصفهان برپا می‌شد شرکت می‌کرد. او تحصیلات مکتب خانه و مدرسه ابتدایی را در شهرکرد گذراند و در سال ۱۳۱۴ همراه پدرش به اصفهان مهاجرت کرد و در یکی از حجره‌های مدرسهٔ صدر ساکن شدند. امامی دهکردی در سال ۱۳۱۵ با رؤیای پزشک شدن در مدرسه فرهنگ مشغول تحصیل شد اما طولی نکشید که رفتارش در کلاس باعث اخراج او از مدرسه شد. پس از آن ضیاءالدین در سال ۱۳۱۷ شمسی وارد هنرستان تازه تأسیس هنرهای زیبا شد. پس از فراغت از هنرستان، در سال ۱۳۲۱ شمسی به استخدام آموزش و پرورش در آمد. وی در سال ۱۳۲۲ با دختر خاله‌اش بدرالسادات نجفی دهکردی که عاشق نقاشی بود ازدواج کرد. در سال ۱۳۴۰ وارد دانشکده هنرهای تزئینی تهران شد و در سال ۱۳۴۷، موفق به پایان تحصیلات عالی هنرهای تزئینی در تهران گردید و سپس سال‌ها به تدریس هنر در دانشگاه‌های تهران اقدام کرد. امامی دهکردی در روز سه‌شنبه ۱۱ تیرماه ۱۳۸۷ در سن ۸۶ سالگی درگذشت. پیکر او را در قطعهٔ نام‌آوران (۵۰۱)، بلوک ۱، ردیف ۱۲، شماره ۱۳ آرامستان باغ رضوان اصفهان به خاک سپردند.